
Programowanie G kodowe jest jakby obrazem odwzorowania kształtu linii i łuków w układzie współrzędnych XYZ. Dodatkowo może obrazować również ruch narzędzia w wielu osiach, np. przy obróbce pięcioosiowej dodatkowe nastawy pozycji narzędzia w osiach ABC.
Jakkolwiek sama interpolacja XYZ składająca się z odcinków i łuków poza wykreśleniem samego kształtu – obrysu lub konturu danego przedmiotu, to zestaw takich linii z określonym rozstawem, tzw. rastrem może nam stworzyć płaskorzeźbę.
Ponadto standardowy program G code poza samą interpolacją liniowo – kołową zawiera w sobie funkcje pomocnicze M takie jak włączanie i wyłączanie narzędzia, chłodzenia, odciągów, stołów podciśnieniowych, w tokarkach np. zaciskania szczek wrzeciona czy przechwytu przedmiotu, dojazdu pinoli konika itp., w wycinarce plazmowej włączanie i wyłączanie palnika.
Mamy jeszcze podprogramy – czyli określona grupa kodów która w jednym zbiorze odpowiedzialna jest za dany cykl programowy.